α αρκετά προηγούμενα χρόνια έγινε «της μοδός», η λεγόμενη αυτοέκδοση βιβλίων. Όπως και αν προσπαθούν οι επαγγελματίες του χώρου να ωραιοποιήσουν την ερμηνεία αυτής της λέξης, η ουσία είναι μία: Ανάληψη όλου του κόστους παραγωγής από τον συγγραφέα. Αυτό πολλές φορές φτάνει σε δυσανάλογα ύψη και είναι ανάλογο με τον βαθμό ασχετοσύνης του γύρω από την εκδοτική διαδικασία. Ένα ακόμα «τυράκι» που χρησιμοποιείται, είναι η ανάληψη της πρακτόρευσης και πώλησης του βιβλίου που θα εκδοθεί, συνήθως μετά κόπων και βασάνων (του συγγραφέως), ανάλογα φυσικά με το πόσα θα «ακουμπήσει» ο καθένας συγγραφέας, αλλά και φυσικά ευθέως ανάλογα με την απειρία του σε αυτόν τον χώρο. Έτσι αν είναι παντελώς άσχετος αλλά πρόθυμος να πληρώσει για να βγει το βιβλίο του στην αγορά, η υποσχετική που θα λάβει, περιλαμβάνει αν όχι νόμπελ λογοτεχνίας, τουλάχιστον να γίνει σύντομα σήριαλ στην τηλεόραση!

Επειδή τα παραπάνω αποτελούν μια συνήθη αλλά ευτυχώς όχι απόλυτη αλήθεια, έχει βγει κακό όνομα και στους επαγγελματίες αλλά και στους εκδότες που αναλαμβάνουν «αυτοεκδόσεις». Πάντως για να πούμε και τα πράγματα με το όνομά τους... και οι εκδότες έχουν κάποιο δίκιο, αφού πλέον είναι αδύνατον να χρηματοδοτήσουν μια νέα συγγραφική προσπάθεια.

Θα πρέπει λοιπόν να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα, σε ό,τι αφορά το τι γίνεται από τη στιγμή που έχετε το βιβλίο σας στα χέρια σας:

Δυστυχώς δεν γίνεται αλλά και δεν μπορεί να γίνει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!

Οι χονδρέμποροι, αυτοί δηλαδή που υποχρεωτικά θα αναλάβουν τη διακίνηση του βιβλίου σας, και σε αυτούς θα στραφεί ο οποιοσδήποτε, ούτε που θα σας κοιτάξουν, πολύ περισσότερο το βιβλίο σας. Σκεφτείτε λίγο αυτό: Υπάρχουν πάνω από 300 εκδοτικοί οίκοι.

Αρκετοί από αυτούς έχουν παραγωγή πάνω από 100 βιβλία το χρόνο και κάποιοι άλλοι πάνω από 500... Δεν είστε μια σταγόνα στον ωκεανό, είστε κάτι πολύ-πολύ λιγότερο. Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εδώ. Συνεχίζεται και στα βιβλιοπωλεία, που εκεί κάνει διανομή ο κάθε χονδρέμπορος. Υπάρχει επαρκής χώρος ώστε να μπορέσει να χωθεί το βιβλίο σας σε μια ακρούλα; Τζου! Ήδη οι θέσεις είναι κατειλημμένες από την τρέχουσα βιβλιοπαραγωγή και όχι μόνο. Εξηγούμαι: Έστω ότι ο τίτλος «Βαμμένα πράσινα αυγά» έγινε σήριαλ και πουλάει σαν τρελλό και όλοι οι βιβλιοπώλες και οι χονδρέμποροι θα ήθελαν να το έχουν. Όταν πάνε στην πηγή για να το προμηθευτούν, ο εκδότης απλά θα κάνει το αυτονόητο (για τον χώρο): Μαζί με την παραγγελία του εν λόγω βιβλίου θα φορτώσει υποχρεωτικά στον βιβλιοπώλη, αλλιώς δεν..., άλλους 20 πεθαμένους τίτλους, από 5-6 αντίτυπα... Αν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί για σας μια θεσούλα στο τελευταίο αραχνιασμένο ράφι, του υπόγειου βιβλιοπωλείου σε τριτοκοσμική υποβαθμισμένη συνοικία... πάπαλα, πάει!

Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να γράψω για τα οικονομικά. Το 60% έκπτωση επί της τιμής πώλησης, είναι η βάση του χονδρέμπορου για να σας αναλάβει (αν...). Η εκκαθάριση θα γίνει μετά από πάνω από 7-8 μήνες. Θα πληρωθείτε με καμμιά 6μηνη επιταγή, αν σας συμπαθήσει. Και το τελικό ποσόν δεν θα καλύψει ούτε τα στυλό που χρησιμοποιήσατε για να γράψετε το έργο σας.

Με λίγα λόγια, ξεχάστε την αυτοέκδοση αν θέλετε να βιοπορίσετε. Πάντα μπορείτε να βγάλετε το βιβλίο σας σε λίγα αντίτυπα, για να ικανοποιήσετε το μεράκι σας και να το μοιραστείτε με συγγενείς και φίλους! Μπορείτε κάποια από αυτά τα λίγα αντίτυπα που θα τυπώσετε, να τα δειγματίσετε σε κάποιον εκδοτικό οίκο και αν πραγματικά είναι κάτι που αξίζει, ο εκδότης θα το εκτιμήσει και ίσως το εκδώσει κανονικά.